Whalewatching in Monterey

Vanmorgen besloten we om voor we naar San Francisco zouden rijden eerst een boottocht te gaan maken om walvissen te kijken.
Die zitten hier het hele jaar door en we hadden ze ook al op afstand gezien bij Pismobeach.
Je kan het ook vanuit San Fransisco doen maar daar zijn er minder en daar is het peperduur.
Warm aangekleed vertrokken we om 9 uur op een grote catamaran motorboot met nog een groep andere toeristen. 
We voeren al meteen langs een pier van rotsblokken die vol lag met zeeleeuwen, en ze lagen weer te brullen, je hoorde ze al van verre......
Na een half uur zagen we 1 bultrug walvis. Helaas is het ontzettend moeilijk om op zo'n wiebelende boot over zo'n groot oppervlakte als de oceaan net een mooie foto te maken van een opspringen walvis. Je moest je al met een arm aan de ruiling vasthouden om niet te vallen zo schommelde de boot.
Vooraf waren we al gewaarschuwd dat er vast mensen zeeziek zouden worden en dat je daar nou eenmaal niets aan kon doen.
Als je misselijk werd moest je naar buiten achter op het schip en naar de horizon kijken of naar de kust." The land is my friend" grapte de gids nog als je misselijk zou worden. 
Nou dat werd ik hoor na 5 kwartier begon het al, en na een half uur heb ik mijn camera zelfs opgeborgen en dat wil wat zeggen.......
Ik wilde me niet laten kennen en ging van het voordek maar naar de zijkant van de boot en bleef onafgebroken naar de kust kijken terwijl ik in mezelf steeds als een mantra herhaalde;" The land is mij friend, the land is my friend...."
Maar toen een van de begeleiders langskwam en vroeg of het ging gaf ik maar toe dat ik kotsmisselijk was. 
Ik werd naar het achterdek gestuurd en kreeg een ginger candy , een gembersnoepje dat zou mijn maag tot rust brengen....
Nou hou ik helemaal niet van gember maar op een gegeven momentjes het zo erg dat ik het maar ingenomen heb. Ik zag her en der mensen over de railng in zee braken. Gelukkig is me dat uiteindelijk net bespaard gebleven. Benco had amper ergens last van gelukkig.
Al met al hebben we helaas maar 1 walvis gezien, wel nog 2 groepen dolfijnen, zeeleeuwen, een soort pinguinachtige watervogel, zeeotter en een maanvis de zwaarste bekende beenvis. Een volwassen maanvis kan wel 1,8 meter worden en wel 2300kg wegen. Helaas had ik toen mijn camera al opgeborgen omdat ik zo beroerd was.
Na 4 uur meerden we weer aan en was ik dolblij dat ik van boord mocht. Mijn maag is daarna nog minstens een uur van streek geweest en ik was dan ook heel blij dat in het restaurant waar we gingen lunchen kippensoep geserveerd werd. Wel is waar op zijn Mexicaans behoorlijk Spicy met tacoreepjes erbij maar daarna nog een bescheiden salade en toen ging het wel weer.
Daarna zijn we langs de kust naar San Fransisco gereden, een prachtige route langs kliffen, rotsen en vrijwel verlaten stranden met soms wat ( kite ) surfers.
In San Francisco kwamen we in een enorme file voor de Bay bridge terecht. We moesten een aantal keer van baan verwisselen want de snelwegen en afslagen lopen kris kas door elkaar, uiteindelijk waren we rond 17.30 in het hotel.
Een Days hotel, we waren benieuwd want bij de Days Inn in Moab zijn we een dag eerder vertrokken omdat we het er vies vonden en ons er niet prettig voelden.
Maar dit hotel is schoon en volgens mij van binnen ook pas gerenoveerd. 
Na nog even een supermarktje bezocht te hebben zagen we wel dat we in niet zo'n prettige buurt zitten. Veel zwervers, armoede , mensen die in hun auto wonen, geen buurt om ' s avonds op straat te zijn. We zijn dan ook meteen maar gaan eten hier vlakbij om voor het donker in het hotel terug te zijn. Alle portieren steeds op slot in de auto dan is het wel te doen.
Morgen onze laatste dag in San Francisco en dan vrijdag naar huis, we houden het rustig want we hebben een hele drukke maar wel fantastische vakantie gehad en we hebben alles eruit gehaald wat we er ook maar uit konden halen......